Był sobie wiersz, co trzymał rym,

I rytm miał malowniczy,

Lecz ciągle się zamartwiał tym,

Że był to wiersz o niczym.

 

Nie mówił o kwiatkach,

Nie mówił o statkach,

O zabytkach, co są w przewodnikach,

I nic o zasiłkach,

I nic o podatkach,

Polityki się starał unikać.

 

Nie znajdziesz w tym wierszu krzty wojny,

Bo był on z natury spokojny.

Nie znajdziesz w tym wierszu przygody,

Bo na nią był jeszcze za młody.

Nie znajdziesz w tym wierszu miłości,

Co w wierszy milionach już gości,

Nie będzie też o liczbach pierwszych,

Bo o nich nie pisze się wierszy.

Nie znajdziesz powodu do nagany,

Bo wiersz ten był dobrze wychowany.

 

A takie miał plany…

 

Miał nas zabrać w podróż do Persji

Według jednej z poprzednich wersji.

Miał wyjaśniać budowę hydrofora

Według tego, co wiedział jeszcze wczoraj.

Miał uczyć czesać, golić, strzyc…

 

Nie wyszło z tego nic!

 

Bo chociaż wiedział jeszcze wczoraj,

Że miał być o budowie hydrofora

Oraz

Semafora

Oraz

Termofora,

Dziś te plany wsiąkły jak kamfora

I pozostaje spytać autora:

 

“Z braku tematu cierpi moje ego.

Autorze drogi! Dlaczego?”